του κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνου

και του τροχού που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνου

και του καιρού τ’ αλλάματα που αναπαημό δεν έχου

μα στο καλό κ’ εις το κακό περιπατούν και τρέχου 

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ  

ΠΑΡΑΓΑΔΙ 

Δώσ’ μου τα μαύρα σου μαλλιά

να πλέξω παραγάδι

για να ψαρέψω μια φωθιά

από δικό σου χάδι.     

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΗ

Υπάρχουν όλα δίπλα μας κι εμείς κοιτάμε πέρα

παράδεισος και κόλαση μας λένε καλημέρα.

ΟΛΑ ΕΔΩ 

Όλα εδώ υπάρχουνε μην ψάξεις παραπέρα

ζήσε την τη στιγμούλα σου σα να ‘ναι η τελευταία. 

ΜΙΑ ΖΩΗ

Μία ζωή μάς δόθηκε, όμορφο ό,τι έχεις

ό,τι υπάρχει γύρω σου Γνώση που δεν κατέχεις.

ΣΑΝ ΠΕΡΑΜΑ

Σαν πέραμα τρικάταρτο περνάς τα κύματά μου

κουνιέσαι στη φουρτούνα μου και φεύγεις μακρυά μου.

Ε ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ

Ε¹ θέλω την αγάπη σου για² έρωντα μεγάλο

μου φτάνει που σ’ αντίκρυσα, ε θέλω τίποτ’ άλλο.

¹ ε, δεν 

² για, ή διαζευτικό  

                                              ΗΡΤΕΣ ΑΡΓΑ

Ήρτες αργά δεν μπρόκαμες τον πόνο μου να πάρεις

και τώρα που με πότισε πώς θα τον κουμαντάρεις. 

ΨΕΓΑΔΙ

Όντε θα κλείσει η πληγή και μείνει το σημάδι

αγάπη άλλη κι αν θα βρεις θα έχει το ψεγάδι.  

                                          ΑΛΛΕΣ ΧΑΡΕΣ

Άλλες χαρές κι αν έρτουνε για ‘κείνον που ‘χει πόνο

για λίγο θα γαντάρουνε, για μια στιγμούλα μόνο. 

ΘΥΜΗΣΗ

Μέσ’ στο κορμί και μέσ’ στο νου η θύμηση δε σβήνει,

αποκαΐδια η φωθιά ξωπίσω της αφήνει.  

ΣΑΝ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ 

Σαν το τσιγάρο που κρατώ κάηκε η καρδιά μου

όντα ανοιγοκλείσανε τα μάθια σου μπροστά μου.  

                                    ΣΑΝ ΚΥΜΑΤΑ

Σαν κύματα της θάλασσας που ‘ναι φουρτουνιασμένα

γίνηκε η καρδούλα μου, μελαχρινή, για σένα.   

ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΜΟΥ ΟΜΟΡΦΙΑ 

Μελαχρινή μου ομορφιά, μαύρα μαλλιά και μάθια

περνάς και κάνεις την καρδιά σαράνταδυό κομμάθια.  

ΑΝ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Αν δείτε την αγάπη μου να ‘ναι ευτυχισμένη

να της επείτε ψέμματα: << την έχω ξεχασμένη.>>

Μα αν τη δείτε να πονά, ποτέ να μη γελάει

να της επείτε μια καρδιά πάντα την καρτεράει. 

ΗΘΕΛΑ ΝΑ ‘ΜΟΥΝ ΕΡΩΝΤΑΣ 

Ήθελα να ‘μουν έρωντας, φαρμακερή σαΐτα

να σου ‘ριχνα μέσ’ στην καρδιά και χτήμα μου να σ’ είχα. 

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ 

Στον Σιδερή Γέμελα

Ο καπετάνιος της ζωής, της θάλασσας κουρσάρος

ήσουν μα έσβησε για σε ο τελευταίος φάρος.

Μια λυπημένη χαραυγή χαιρέτισες τη Φύση

κι ο Ποσειδώνας ο κακός είχε κι αυτός δακρύσει.

Πνοή ανέμου απαλή εκοίμησε το κύμα

για να ‘ναι καλοτάξιδο το πιο μεγάλο βήμα.

Θα βρεις παρέα διαλεχτή σ’ εκείνο το λιμάνι

και με νερό θαλασσινό ο πόνος σου θα γιάνει. 

Η ΣΚΕΨΗ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ         

Εγώ την παρομοίασα ουρά από παγώνι

τη σκέψη του μικρού παιδιού, που όλο μεγαλώνει

μικρή δε βλέπεις τίποτε μα πιάνει και απλώνει

και χίλια δύο χρώματα μας εξεφανερώνει. 

ΣΗΜΑΔΙ

Έχω τη δύναμη της Γης

του άπειρου σημάδι

τη σημασία της στιγμής

στου χρόνου το πηγάδι.

ΔΥΟ ΜΟΝΑΞΕΣ

Δεν τη νικά τη μοναξά

στου Έρωντα τη μάχη

όντε η μια μόνο καρδιά

παλεύγει τη μονάχη

όμως οι δυο καρδιές μπορούν

μαζί να την κερδίσουν,

δυο μοναξές αν ενωθούν

αγάπη θα γεννήσουν. 

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΤΣΗ ΖΩΗΣ

Το πρώτο βήμα τση ζωής τ’ αθρώπου είν’ το κλάμα 

κι απέ δεν ξεχωρίζουνται, παένουνε αντάμα

κι αν έρτουνε λίγες χαρές σαν φως μέσ’ στο σκοτάδι

με δάκρυ και στενάγματα πορεύουνται ομάδι.

ΗΛΙΟΣ ΞΑΝΘΟΣ

Στη συννεφιά και στη βροχή

ήλιος ξανθός μπροβάλει,

πώς γίνεται ένα κορμί

να έχει τόσα κάλλη; 

ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟ ΒΑΡΥ

Στην Αργυρώ

Τον πόνο το βαρύ ποτέ δεν τόνε ξεπερνάεις

μονάχα συνηθίζεις τον, σκιά τον κουβαλάεις.  

ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΗ ΜΑΘΙΑ

Γαλαζοπράσινη μαθιά που λάμπει σαν αστέρι

στα σπλάχνα μου σημάδεψε του Έρωντα το χέρι. 

                                            ΓΙΑΣΕΜΙ

Έχει λουλούδια ο μπαξές μικρά μα και μεγάλα

έχει και ένα γιασεμί πιο όμορφο απ’ τ’ άλλα.

ΜΑΥΡΗ ΦΩΘΙΑ

Μαύρη φωθιά τα μάθια σου ίδια με το σκοτάδι,

το διώξιμο του ύπνου μου και τση καρδιάς σημάδι. 

ΣΥΝΝΕΦΟ

Πέτα σαν να ‘σαι σύννεφο και αύρα στον αγέρα

σαν να ‘ναι η τελευταία σου να ζεις την κάθε μέρα. 

ΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ    

Στη Στέλλα 

Ως είναι τα ψηλά βουνά, τα δέντρα στους αιώνες

να ‘ναι τα καλοκαίρια σου ομάδι με χειμώνες.

Κι αν είναι κούτσικη η ζωή, εσύ να τη γλεντήσεις

και το καλό το χνάρι σου στην Πλάση αυτή ν’ αφήσεις.

ΤΟΣΟΝ ΚΑΙΡΟΝ ΑΜΟΝΑΞΑ

Τόσον καιρόν αμοναξά, ξέμαθα στην αγάπη

κι εσέ, που μου την έδωκες, σε γέμισα με πάθη.

Η ΕΥΤΥΧΙΑ, ΜΑΘΙΑ ΜΟΥ

Η ευτυχία, μάθια μου, για πάντα δεν κρατάει

όπως το κύμα του γιαλού μια έρχεται μια πάει

και όντε κάποτες φανεί κοίτα μην τήνε χάσεις

με την καρδιά και το κορμί να τήνε απολαύσεις.

ΑΠΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΑΡΧΗ

Απά στο τέλος η αρχή, απά στο γέλιο δάκρυ

και ετσιδά είναι παντού η Πλάση απ’ άκρη σ’ άκρη.

Ο ΧΡΟΝΟΣ

Ο Χρόνος είναι γιατρικό γιά είναι το φαρμάκι

σ’ άλλους γιατρεύει την πληγή, σ’ άλλους κρυφό σαράκι. 

ΑΣΤΡΑΠΗ

Απ’ το σκοτίδι έρχεσαι κι εκεί ξαναγυρίζεις

σαν αστραπή πάνω στη Γη για μια στιγμή φωτίζεις.

ΣΤΑΛΑ ΤΗ ΣΤΑΛΑ

Στάλα τη στάλα η ζωή

μας δίνει τη χαρά τζη

και διψασμένο το κορμί

θα φύγει μακρυά τζη.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ

Στην Αγγελική

Από μωρό Αγγελική

είπανε, θα σε κράζουν

το όνομα με τη μορφή

καμμιά βολά ταιριάζουν. 

ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΑΣ

Στη θάλασσα της μοναξάς μακρύ ‘ναι το ταξίδι

είναι τα κύματα βουνά και κρύο το σκοτίδι. 

ΣΤΗΣ ΜΟΝΑΞΑΣ Τ’ ΑΠΟΓΙ

Από τη ζέστη του κορμιού στης μοναξάς τ’ απόγι

και μακρυσμένες θύμησες της ερωτιάς οι λόγοι. 

ΗΡΘΕΝ Η ΩΡΑ ΚΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ

Σήμερο μ’ αγκαλιάζεται κι όλοι με χαιρετάτε

το χέρι σφίγγεται γερά, την ψήφο μου ζητάτε!

Αύριο θα ξεχάσεις πλιο τσι χίλιες υποσχέσεις

και δε θα μ’ έχεις, βουλευτή, ουδέ για να με χέσεις.

Ήρθεν η ώρα κι ο καιρός, μεγάλωσεν η φούρια

σαράντα χρόνους τρέφουμε αχόρταγα γαϊδούρια.  

ΤΟ ΠΕΛΑΟ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

Θάλασσα, απ’ όλα τα νερά το πιο αγαπημένο

το πέλαο της Ικαριάς το μπονατσαρισμένο.

Θα ‘θελα να μ’ αγκάλιαζε στο μαγικό βυθό του

να πέταγα στα κύματα, δελφίνι στον αφρό του. 

Τ’ ΑΜΑΡΤΩΛΑ ΤΑ ΜΑΘΙΑ ΣΟΥ

Τ’ αμαρτωλά τα μάθια σου, το κολασμένο γέλιο

βουλήσαν της αντίστασης το κάθε της θεμέλιο. 

                                              ΟΝΤΕ ΘΩΡΩ ΣΕ

Όντε θωρώ σε να περνάς, θύελλα στο κορμί μου

κόβεται η ανάσα μου και σβήνει η ζωή μου. 

ΔΑΣΚΑΛΑ ΕΙΝ’ Η ΜΟΝΑΞΑ

Δασκάλα είν’ η μοναξά και την ψυχή παιδεύγει

αστέρι στ’ άστρα τα πολλά πού πα κι ίντα γυρεύγει. 

Η ΜΟΝΑΞΑ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Η μοναξά κι ο Θάνατος κάστρα που δε νικιούνται

όλοι οι γενναίοι κι οι σοφοί κι εκείνοι τα φοβούνται. 

Η ΘΥΕΛΛΑ ΤΟΥ ΝΟΥ

Στη μοναξά μου τραγουδώ, στη σκέψη κανταδίζω

όμως τη θύελλα του Νου δεν τήνε καγιαντίζω.

ΔΥΟΣΜΑΡΑΚΙ

Με μέθυσε η ευωδιά από το δυοσμαράκι

τση Φύσης άγγισμα γλυκό σε ένα κλωναράκι.

ΤΑ ΜΑΘΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑ ΘΩΡΕΙΣ

Τα μάθια μου να τα θωρείς όντε σε συναντάω

‘πειδή μόνο μ’ αυτά τα δυο μπορώ να σου μιλάω. 

ΧΩΡΙΣ ΓΥΝΑΙΚΑ

Χωρίς γυναίκα η ζωή; Φαΐ δίχως αλάτι

αρμύρα δίχως θάλασσα, ρήγας χωρίς παλάτι. 

ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ

Ανάθεμα σε που ‘παιξες τα μαύρα σου τα μάθια

και δε θα μπω ποτέ μου πλιο στου ύπνου τα παλάθια. 

ΔΥΟ ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ

Δυο καρυάτιδες περνούν και λιώνουν παγετώνες,

η ομορφιά εβρίσκεται σε όλους τους αιώνες!

ΚΟΥΝΑΕΙΣ ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ ΣΟΥ

Κουνάεις το φουστάνι σου και σειέται η καρδιά μου

ψηλό μελαχρινάκι μου και να ‘σουνα δικιά μου.

ΦΟΥΡΝΙΩΤΙΚΑ ΔΡΟΜΑΚΙΑ 

Σοκάκι μου πλακόστρωτο, θαλασσινή μου στράτα

πεθύμησα να πορπατώ Φουρνιώτικα δρομάκια.

ΦΕΓΓΑΡΙ

Φεγγάρι δε θαρρεύομαι, ολόγιομο σα βγαίνεις

να σε θωρώ, πειδή το Νου τον πάεις και τον φέρνεις.

ΑΠΟΤΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ

Απότιστος βασιλικός που άνεμος τον γέρνει

μέσ’ στο σκοτίδι αφήνεται και πλιο δεν περιμένει. 

ΤΑ ΛΑΘΗ ΑΠ’ ΤΟ ΧΤΕΣ

Κουράστηκαν τα βλέφαρα τον πόνο μας να βλέπουν

κουράστηκαν κι οι άθρωποι ερπίδα να μην έχουν.

Όλα τα λάθη απ’ το χτες τα βρίσκουμε μπροστά μας

και τώρα τα πληρώνουμε χάνοντας τη χαρά μας.

ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΛΙΩΝΕΙ Η ΦΩΘΙΑ

Μια μαντινάδα επαέ α ξεστομίσω πάλι

ν’ ανιστορεί την ομορφιά και τα δικά σου κάλλη,

κοντά σου λιώνει η φωθιά και φλέγεται το χιόνι

και στου κορμιού σου τη θωριά η Φύση καμαρώνει. 

ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ΥΣΤΕΡΝΗ

Μια μαντινάδα υστερνή θα πω ενάντιά του

και το νταούλι θα χτυπώ στο ζάλο του Θανάτου. 

ΜΙΑ ΠΝΟΗ ΜΟΝΑΚΡΙΒΗ

Μία πνοή μονάκριβη ο χρόνος που μας μένει

και ένα ζάλο σύντομο μέσα στην Οικουμένη.

ΜΕ ΤΩΝ ΛΕΞΩΝ ΤΣΙ ΜΑΤΙΣΈΣ

Με των λεξών τσι ματισές, τση μουσικής τους ήχους

τους Δαίμονές μου πολεμώ και τση ζωής τους λύκους.

ΟΙ ΚΛΩΣΤΕΣ

Εμπερδευτήκαν οι κλωστές στου Έρωντα τ’ αδράχτι

εκειά εμπλέχτει η καρδιά και δεν την κάνω ζάφτι.

ΕΚΑΨΑΝΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

Πάνω απ’ τα χείλη μια ελιά και στο λαιμό μια άλλη

μα με λωλαίνει πιο πολύ στο στήθος η μεγάλη.

Εκάψανέ μου την καρδιά οι καστανές ελιές σου

κι όλο ‘νειρεύομαι να δω και τσ’ άλλες τις κρυφές σου. 

ΝΟΣΤΟΣ

Όσα βουνά και αν διαβώ, θάλασσες κι αν περάσω

στων Φούρνων, ‘κειά στην Ικαριά, το πέλαο θ’ αράξω.  

ΗΤΑΝ ΠΟΥΛΙ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ

Ήταν πουλί και πέταξε του Έρωντα το χάδι

και πότε-πότε στ’ όνειρο φτεράει στο σκοτάδι.

ΜΟΙΑΖΩ ΣΑΝ ΝΑ ‘ΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ

Μοιάζω σαν να ‘μαι δυνατός στο χρώμα τω μαθιώ σου

κι αθάνατος πολεμιστής στην άκρη τω χειλιώ σου. 

ΣΟΥΣΟΥΡΑΔΑ

Μια σουσουράδα στο μπαξέ που τραγουδοχορεύγει

και την καρδιά του μερακλή σαν κεραυνός την καίγει. 

FACEBOOK

Εδώ χορεύουν έμορφες, χορεύουν μαυρομάτες

πρασινομάτες και ξανθές και ρούσες και σπαθάτες.

Τους μακρυσμένους φίλους μου εδώ θα συναντήσω,

ότι κι εγώ είμαι εδώ θα τους κοινοποιήσω. 

ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΧΡΗΜΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Δε θέλουν χρήμα τα πουλιά και πλούτη τα δελφίνια

κι εμένα μ’ έκανε άθρωπο η φύση μου, τι κρίμα.  

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΣΗ ΖΩΗΣ

Το μονοπάτι τση ζωής δεν είν’ πολύ μεγάλο

ώσπου να τη γνωρίσουμε παένουμε στο άλλο.  

ΣΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ ΤΗ ΦΩΛΙΑ

Ξανά στων στίχων τη φωλιά γυρεύω τη γαλήνη

ο εαυτός τον εαυτό να μάθει και να κρίνει.