ΚΡΑΣΟΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

    όπου (Ν) Ντίνος Ι. Γλαρός, όπου (Σ) Σοφία Κοντογεώργου

Ανάθεμάτη τη ζωή για μια στιγμή κρατάει

όσο να μάθεις το σωστό τον κόσμο χαιρετάει.  (Ν)

Κι όσο να πιάσει το ρυθμό άλλος χορός αρχίζει

πήδημα είναι η ζωή και ρόδα που γυρίζει.  (Σ)

Αχ ένα πήδημα μωρέ στου κάβου το τσαλίμι

ώσπου να ‘ρθεί γυροβολιά το πανηγύρι σβήνει.  (Ν)

Αχ το κρασάκι της ζωής γλυκόπικρο και λίγο

προτού να πιω το δεύτερο είν’ ώρα για να φύγω.  (Ν)

Πάνω στη ζάλη του κρασιού τους πόνους μου ξεχνάω

για των ματιών της τον καημό πίνω και τραγουδάω.  (Σ)

Σε δεκαπέντε συλλαβές δεν ημπορείς να κλείσεις

όλου του κόσμου τον καημό γι’ αυτόν να τραγουδήσεις.  (Ν)

Λαλιέται ο στίχος σαν πνοή, σκορπιέται στον αγέρα

στη θάλασσα ξανοίγεται πειρατική παντιέρα.  (Σ)