ΕΝ ΗΡΤΕΣ

Εν ήρτες που σ’ ανέμενα ψες βράδυ στο καντούνι

γκαγκάνιασε η καρδούλα μου και ήβρασα φλισκούνι.

Ηπήα κι ήρτα να σε βρω, με φάανε οι δρόμοι

αυτή η ανεστιμάρα σου την κάνα μου τσιτώνει.

Κα ‘χου δεν το δα μωρή συ πως με τα μένα παίζεις

η λούβα να σε καταπιεί ετσά που με παιδεύεις.

‘Γω για τα όκια σου τα δυο θα πάω να μεθύσω

θα σου αρπάξω τα σκουλιά και θα σε ξεμερδίσω.